Aktualnie zmniejsza się ilość tradycyjnych popiołów krzemionkowych, a w coraz większym stopniu wprowadzane jest spalanie węgla w kotłach fluidalnych. Obecnie wypad popiołów z kotłów fluidalnych stanowi w Polsce ok. 2 mln ton/rok. Stąd niezbędnym stało się opracowanie kierunków ich utylizacji. Wprowadzenie popiołów lotnych nowej generacji do wytwarzania autoklawizowanego betonu komórkowego jest innowacyjnym rozwiązaniem.

Odmienność warunków w jakich powstają popioły fluidalne sprawia, że ich charakterystyka jest zdecydowanie różna w stosunku do dotychczas stosowanych tradycyjnych popiołów krzemionkowych, stąd powstał problem ich zagospodarowania. Poprzez odpowedni dobór składu i technologii, możliwe jest wytwarzanie betonu  komórkowego z zastosowaniem popiołów fluidalnych. Badania wykazały że stosowanie popiołów fluidalnych umożliwia zmniejszenie w recepturach wapna o 10 – 20%, a surowca siarczanowego od 60% do nawet 100%, co skutkuje obniżeniem kosztów wytwarzania betonu komórkowego i zmniejszeniem wydobycia surowców. Opracowana technologia przyczyni się również do ochrony środowiska naturalnego dzięki ograniczeniu składowania popiołów fluidalnych oraz zmniejszeniu emisji SO2 i NOx do atmosfery.